Opa Patrick zorgt voor vrijwillige vitamientjes op school
Vrijwilligers vormen de ruggengraat van onze actieve samenleving, ook – en zeker! – in Hasselt. Zo mag Stedelijke Basisschool Rapertingen elke woensdag rekenen op de inzet van grootouders die fruit komen schillen voor de kleuters. Met de appels en sappige schillen nog in zijn handen treffen we daar Patrick Vandermeeren, enthousiaste fruitschiller, opa, bezige bij en klusjesman on call.
Patrick begon zijn carrière als schrijnwerker en gaf nadien 22 jaar lang houtbewerking op een buso-school. “Toen ik om medische redenen met vervroegd pensioen ging, had ik minder omhanden. En ik kan niet stilzitten! Natuurlijk zijn er klusjes in huis en tuin, maar ik zoek ook graag naar maatschappelijke invulling. Nu werkt mijn vrouw al jarenlang als zorgcoördinator bij SBS Rapertingen, dus ik had al een sterke band met deze school. Bovendien hebben onze kinderen hier les gekregen én zitten er nu twee kleinkinderen op school. Dus toen ik hoorde dat er vraag was naar grootouders die fruit konden schillen, stond ik snel paraat.”
“Door onze sterke band met de school, geef ik graag iets terug.”
Gezellig team
Elke woensdagochtend wandelt Patrick, samen met drie andere vrijwilligers, de gangen van de basisschool binnen om de mouwen op te stropen en zich anderhalf uur lang te wijden aan de vitamines van die week. “Vandaag zijn het appels”, vertelt hij. “Die gaan er wel in bij de kinderen. Daarnaast schillen en snijden we peren, perziken, pruimen, druiven en nog heel wat andere soorten fruit. Alle kleuters krijgen wekelijks een portie in de klas aangereikt.”
Heel wat nieuwsgierige oogjes kijken ondertussen mee. “Komaan, neem maar een appeltje van het bord”, zegt Patrick tegen Chloé, Arnaud en Lionel“Wij vinden het heel fijn dat er opa’s en oma’s zijn die komen schillen”, zegt Chloé (4). “Dan hebben wij elke week stukjes fruit. Ik vind de tomaatjes en de peer het lekkerst.” Bij de andere vrijwilligers is er nog een oma met een kleinkind hier in de kleuterklas. Eveneens wekelijks van de partij is Mutti, een vrouw die al jarenlang komt en bij iedereen op school gekend is. “Het is hier altijd gezellig”, zegt Patrick. “We babbelen samen, zetten koffie, ruimen de keuken op. Als er iemand jarig is, brengen we vlaai mee.”
Beschikbaar voor klusjes
Patrick beperkt zijn inzet trouwens niet tot enkel fruit schillen. “Als de school iets nodig heeft, hoeven ze maar te bellen en dan sta ik er. Dat wordt zeker niet verwacht van elke vrijwilliger, maar ik doe het graag. Geëngageerd zijn is voor mij een belangrijk aspect in vrijwilligerswerk. Zo heb ik hier vorige zomer een volledige kippen- en konijnenren gebouwd. Als er geknutseld of gekookt moet worden ben ik ook van de partij, en binnenkort help ik bij het kleuterzwemmen. Ik weet hoe het is om op een school handen te kort te hebben. Als ik tijd heb en erbij kan zijn, dan ben ik er.”
Inmiddels doet hij dat al vier jaar. “En ik ga er gewoon mee verder zolang dat kan. Ik houd me trouwens ook nog bezig met activiteiten voor het gemeenschapscentrum in de wijk, met poetsen en koken, dus ik verveel me niet. Zo, en nu de appels geschild zijn, ga ik weer naar huis om spaghetti te maken, want straks komen de kleinkinderen gezellig bij ons eten. Zoals ik al zei, ik houd niet van stilzitten”, lacht hij.
