Een zorgoverleg brengt vaak structuur en rust

Joy: “Mantelzorg begint vaak met beperkte zorgen. Je doet bijvoorbeeld een uurtje per week boodschappen voor je moeder. Maar stilaan wordt het meer en meer. En omdat het over familie gaat, zie je het niet als ‘werk’.”

Elodie: “Het kantelpunt komt vaak pas wanneer je naaste na een tijdje echt zwaar hulpbehoevend wordt. Bij een zorgoverleg merken we regelmatig dat de mantelzorger eigenlijk al over zijn grenzen is gegaan. Vaak is er schaamte om te zeggen dat het te zwaar wordt. Maar ik zou echt willen aanraden om de stap naar hulp op tijd te zetten. Het kan je veel zorgen besparen.”

Joy: “Een zorgoverleg kan echt helpen om rust en structuur te brengen. We gaan met de familie, de mantelzorger(s) en de verschillende zorgverleners en zorgpartners rond de tafel zitten. Denk daarbij aan de huisarts, thuisverpleegkundige en huishoud- of gezinszorghulp. De hulpbehoevende persoon moet zelf uiteraard akkoord gaan en het liefst hebben we hem of haar bij het overleg, als dat mogelijk is.”

Elodie: “Voor zo’n overleg plaatsvindt, proberen we de situatie goed in beeld te krijgen. Wat is de aanleiding voor het overleg? Wat zijn de rollen van alle partijen? Soms gaan we op huisbezoek voor meer duidelijkheid. Pas als blijkt dat een zorgoverleg opportuun is, brengen we iedereen samen. Als voorbereiding kan de aanvrager van het zorgoverleg de Samenspraakfiche invullen, samen met de zorgbehoevende. Zo komen zeker alle vragen en bekommernissen aan bod tijdens het overleg.”

Download de Samenspraakfiche

Joy: “Belangrijk om te weten is dat een zorgoverleg niet bedoeld is om een familieruzie te ontmantelen. Het doel is om de zorg te coördineren. Wie komt wanneer? Wie doet wat? Wie ondersteunt de mantelzorger als het tijdelijk niet meer lukt? We maken een zorgplan op, stellen eventueel de hulp van bijkomende diensten voor, en maken concrete, haalbare afspraken.

Een voorbeeld: we creëren een weekschema waarbij er elke dag minstens één iemand langskomt, in plaats van meerdere mensen op één dag en daarna twee dagen niemand meer. We duiden in overleg ook één persoon aan die de spilfiguur in de zorg wordt.”

Elodie: “Het doel is vooral om een realistisch zorgplan te creëren. De verwachtingen liggen soms heel hoog, maar we moeten uiteraard rekening houden met de praktische haalbaarheid. Soms blijkt het erg moeilijk om de nodige zorg nog aan huis te bieden, en kaderen we het zorgplan als een overgangsfase. We raden dan bijvoorbeeld aan om ook al in te schrijven op de wachtlijst van een woonzorgcentrum. Ook een centrum voor dagverzorging of kortverblijf kunnen als opties gekaderd worden.”

Joy: “Nu, ook het omgekeerde komt voor. Een mantelzorger geeft voor het overleg aan dat de zorgtaken moeilijk vol te houden zijn, maar dan blijkt dat hij of zij bijna alles alleen doet. We kunnen dan diensten zoals thuiszorg, thuisverpleging, huishoudhulp en maaltijden aan huis voorstellen en mee helpen opzetten. En dan blijkt het voor de mantelzorger plots toch weer haalbaar. Op zo’n moment zie je de opluchting en dat geeft voor ons veel voldoening.”